سن یائسگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک: یک مرور نظام‌مند

مقدمه: سن یائسگی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار می‌گیرد. گرچه پژوهش‌های متعددی در زمینه جنبه‌های مختلف سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) انجام گردیده است، مطالعات اندکی به بررسی تغییرات سن یائسگــی و عوامـــل مرتبط با آن در بیمـــاران مبتــلا به PCOS در مقایسه با زنان سالم پرداخته‌اند. در این مطالعــه‌ی مروری بنــا داریم که به جمع‌بنـــدی مقالاتــی که سن یائسگـــی زنـــان مبتــلا به PCOS را بررســی کرده‌انـــد، بپردازیــم. مواد و روش‌ها: پایگاه‌های اطلاعاتـــی PubMed (including Medline), Scopus, Google Scholar, Web of science, EMBASE برای یافتن مقالات منتشر شده در زمینه­ ی سن یائسگی واقعی یا برآورد شده بر اساس میزان سرمی هورمون آنتی‌مولرین (AMH) در بیماران مبتلا به PCOS از ابتدا تا سال 2018 جستجو و اطلاعات آن‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. کیفیت مقالات با استفاده از مقیاس ارزیابــی کیفیت Newcastle–Ottawa تعیین گردید. یافته‌ها: مطالعات موجود ثابت کرده‌اند که AMH، یک مارکر تشخیصی مطمئن در پیش‌بینی ذخیره تخمدانی و سن یائسگی، در مبتلایان به PCOS به طور معنی‌داری بیشتر از زنان سالم می‌باشد. نتایج مطالعه‌ی مروری حاضر نشان داد که در اکثر بررسی‌های به عمل آمده، سن یائسگی یا برآورد آن بر حسب میزان سرمی AMH در بیماران مبتلا به PCOS به طور معنی‌داری در مقایسه با زنان گروه شاهد بیشتر بود. نتیجه‌گیری: تاخیر سن یائسگی در زنان مبتلا به PCOS می‌تواند به عنوان روزنه‌ی امیدی جهت باروری در سنین بالاتر زنان مبتلا به این سندرم که از ناباروری رنج برده‌اند، باشد.